Wouter van der Schaaf –
Eén etmaal per jaar kent Israël een ‘lockdown’. Geheel vrijwillig gaat het land ‘plat’. Jom Kipoer. De dag waarop de stilte valt over het land, waarop de straten verlaten zijn, de synagogen gevuld, de winkels gesloten, de bewoners de dag in kalmte doorbrengen. Het leven staat 24 uur geheel stil. Alom rust. Wie Jom Kipoer in Israël kent, ervaart het als een bijzondere belevenis. Iedereen doet mee. Ongeacht of je gelovig bent of niet. De serene stilte van het land kent zijn eigen schoonheid.
Een land staat stil. Die ene dag per jaar.
Niet voor te stellen dat die stilte op dit moment niet heerst over één land, maar over de hele aardbol. New Delhi? Een verlaten stad. Johannesburg? Parijs? In stilte. Iedereen is binnen. Winkels gesloten, lege snelwegen. Niet één etmaal maar voor enkele weken. Wellicht maanden.
De aarde haalt opgelucht adem. De smog boven China is vrijwel verdwenen. Fabrieken braken deze weken aanzienlijk minder giftige gassen uit. Vliegtuigen staan aan de grond en houden de bovenste luchtlagen schoon. Even lucht, schonere lucht. Gedwongen door een virus lijkt de mens in het reine te komen met de aarde die al anderhalve eeuw verwoestend vervuild wordt door diezelfde mens.
Corona dwingt de mensheid tot een grotere opdracht.
Jom Kipoer is de dag om met je zelf en met je medemens in het reine te komen. Grote Verzoendag. Van mens tot mens. Corona dwingt de mensheid tot een grotere opdracht. Stil te staan en na te denken hoe we op orde komen met de aarde zelf. Dat we de vraag stellen waar we in hemelsnaam mee bezig zijn. De eeuwige jacht naar meer. Ten koste van alles wat menselijk leven mogelijk maakt.
De gesprekken gaan dit moment vooral over verlies van levens en economische bedrijvigheid. Sommigen hopen op een snel einde aan de lockdown om vervolgens met vol gas een inhaalslag te kunnen maken. Met stijgende aandelen en hogere omzet.
Weg van de gekte en dwangmatigheid van de eeuwige groei
Dat zou een gemiste kans zijn. Want nu is ook de mogelijkheid – net als op Jom Kipoer – na te denken over gedrag en patronen en te besluiten andere wegen in te slaan. Weg van de gekte en dwangmatigheid van de eeuwige groei die vooral ook verlies oplevert.
Als de corona-maanden dat zullen opleveren kan later op 2020 worden teruggekeken als een jaar van omslag.
Columns geven het denken weer van de auteur en niet per sé van de Benjamin
